مطالعه اثر محلول پاشی روی برعملکرد کمی و کیفی گندم در شرایط کمبود آب

     به منظور بررسی اثر محلول­پاشی سولفات روی برعملکرد کمی و کیفی گندم در شرایط کمبود آب، آزمایشی در سال­های زراعی 1388 و 1389  به صورت اسپیلت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل شرایط رطوبتی مختلف از قبیل آبیاری معمول، تنش رطوبتی انتهای فصل رشد با قطع آبیاری از زمان گرده­افشانی تا انتهای رشد و تنش رطوبتی انتهای فصل رشد با قطع آبیاری از زمان شیری تا انتهای رشد و فاکتورهای فرعی شامل سه ژنوتیپ گندم شامل مهدوی، شیراز و پیشتاز و سه غلظت مختلف 0، 5/2 و 5 میلی­گرم بر کیلو­گرم سولفات روی بودند. نتایج این آزمایش نشان دادکه با افزایش شدت تنش رطوبتی، عملکرد دانه، مقدار ماده خشک و شاخص برداشت کاهش یافته و مقدار پروتیین دانه افزایش یافت. با افزایش تنش رطوبتی، عملکرد دانه در همه رقم­ها کاهش نشان داد، اما ملاحظه شد که با قطع آب در مرحله گرده‎افشانی، رقم پیشتاز حداکثر عملکرد دانه را نشان داد (6107 کیلوگرم در هکتار). در شرایط آبیاری کامل، همه رقم­ها به‎ویژه رقم مهدوی عملکرد بالایی داشت. نتایج مقایسه میانگین­ها نشان داد که کاربرد سولفات روی اثر مثبت معنی‎داری روی اکثر صفات داشت، به­طوری­که مصرف سولفات روی به میزان 5/2 میلی­گرم بر کیلوگرم در شرایط آبیاری کامل باعث افزایش 27 درصدی عملکرد دانه شد. هم‎چنین با مصرف سولفات روی، غلظت روی در دانه به طور معنی‎داری افزایش یافت.